Explanation..

Μιας και ήρθε το καλοκαιράκι για τα καλά πλέον είπα κι εγώ να κάνω κάτι για να μπώ στο κλίμα.. Και μια που ,προς το παρόν τουλάχιστον, δεν μπορώ να κάνω κάτι γι' αυτό in real life είπα ν' αλλά3ω το θέμα του blog.. Και επειδή μ' αρέσει το πράσινο φυσικά.. Δίνει ένα τόνο φρεσκάδας που σε κάνει να 3εχνάς πως είσαι κάτω από ένα τεράστιο μεγεθυντικό φακό στη μέση της ερήμου (θα έλεγα της Σαχάρα αλλά υποθέτω πως οποιαδήποτε καυτή τεράστια έκταση καλυμμένη με άμμο και βράχους μου κάνει) μέσα στο καταμεσήμερο! Who am I kidding ,really??? ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΑΩ ΓΙΑ ΜΠΑΝΙΟΟΟΟΟΟ!!!!!

Ταυτότητες ή Τι κόσμος είναι αυτός?

Όλοι έχουν μια ταυτότητα. Όλοι κάτω από την απρόσωπη, κρύα έκφραση στο δρόμο, το τρένο ή το λεωφορείο έχουν μια ταυτότητα. Ο κύριος που κάθεται δίπλα σου, η ηλικιωμένη κυρία με τη ομπρέλα από απέναντι, η κοπέλα με το μωρό στην αγκαλία. Όλοι έχουν μια ιστορία, κάτι να σου πουν. Σκέφτηκες ποτέ πως όλοι οι άνθρωποι που δεν γνωρίζεις ζουν μια ζωή παράλληλη με τη δική σου? Παρόμοια ή εντελώς διαφορετική δεν έχει σημασία. Σίγουρα, όμως, καθόλου όπως τη φαντάζεσαι. Η ήσυχη και κουρασμένη γριούλα με τα θολά από το χρόνο μάτια δεν σε προϊδεάζει ούτε στο ελάχιστο για την πολυτάραχη και θυελλώδη ζωή που μπορεί να έζησε ως νέα. Η μεσήλικη κυρία, από την άλλη, που φαίνεται να θέλει να δείχνει ζωντανή και κατά πολύ νεαρότερη της ηλικίας της ίσως δεν μπορεί να σου δώσει την εικόνα της καταπίεσης που μπορεί να έχει δεχτεί ή και να δέχεται ακόμη από τους ανθρώπους γύρω της και των συμβιβασμών που έχει αναγκαστεί να κάνει στη ζωή της. Ο καλοστεκούμενος και σοβαρός κύριος παραδίπλα μπορεί στη φαντασία σου να μεταμορφώνεται σε κάποιο ευφάνταστο και μυστηριώδη διακεκριμένο συγγραφέα αλλά, ποιός θα το πίστευε, είναι μάλλον ο μανάβης της δίπλα γειτονιάς. Και γιατί εκείνη η μοδάτη κοπέλα φαίνεται τόσο θλιμένη? Μάλλον θα χώρισε με τον δικό της. Γιατί να μην σκεφτείς πως ίσως μόλις απολύθηκε ή αντιμετωπίζει οικογενειακά προβλήματα ή μπορεί απλά να μην 3ύπνησε με καλή διάθεση.? Παράλληλα, ο καθένας από αυτούς δημιουργεί για σένα όσο και για τους υπόλοιπους ανθρώπους που τον περιτριγυρίζουν τη δική του εικόνα σύμφωνα με τη δική του αντίληψη και καταπώς συμφέρει το εγώ του. Φτιάχνει τον κόσμο του σύμφωνα τυχαίους συνειρμούς και σύμφωνα με τα δικά του βιώματα, ακριβώς όπως κι εσυ. Ίσως τίποτα από αυτά να μην είναι αλήθεια, είναι ,όμως, μια στέρεη και ασφαλής έκφανση της πραγματικότητας στη οποία ζεί και δρά. Είναι η προσωρινή του αλήθεια και την έχει ανάγκη για να 3επεράσει το φόβο για το άγνωστο. Για να έχει την αίσθηση του ελέγχου επάνω στο περιβάλλον του. Ο καθένας μας έχει από μία  ( και είναι, ίσως, ζωτικό μέσο αντιμετώπισης της πραγματικότητας) καθώς δημιουργείται υποσυνείδητα και ακαριαία. Είναι η απόδει3η πως όλοι μας ζούμε μερικώς σε ένα ψέμα τόσο αληθινό όσο και ο ίδιος ο εαυτός μας. Ο καθένας στο δικό του ψέμα που ορίζεται από το δικό του εαυτό με μόνο σημείο αναφοράς τη δική του ταυτότητα και μόνο συνδετικό κρίκο μετα3ύ των διαφορετικών πλασματικών πραγματικοτήτων τις κοινές εμπειρίες του με άλλους. Αν λοιπόν ο κόσμος στηρίζεται σε ένα σύμπλεγμα ψεμμάτων τοτέ γιατί εγώ να μην μπορώ να δημιουργήσω το δικό μου με όποιον τρόπο με κάνει να αισθάνομαι καλύτερα κάθε φορά? Και αν μπορώ, ποιός είναι ικανός να περιγράψει τον κόσμο που ζούμε με τέτοιο τρόπο ώστε να κρίνεται αληθής (ή τουλάχιστον αληθοφανής) από όλους όσους ζουν σε αυτόν??

Πανελληνιες και Εκλογες.. Εκλογες και Πανελληνιες

Δύο και μόνο είναι τα  θέματα που 3εχωρίζουν στις συζητήσεις των ανθρώπων αυτή την εποχή.. Όλων των ηλικιών, φύλων κλπ κλπ.. Κυριακή απόγευμα προς σούρουπο και είπα να κανω μια βόλτα από την παραλία.. Λίγο να χαλαρώσω.. Λίγο να δροσιστώ μιας που έχουν αρχίσει πλέον και οι ζέστες.. Την ίδια ιδέα είχε, όπως ήταν μάλλον αναμενόμενο, και πολλύς άλλος κόσμος.. Διασχίζοντας τα πλήθη με το όχημα (δίτροχο σαφώς και καταναλίσκον ζωική ενέργεια-όπου ζώον εγώ) δεν μπορούσα παρά να ακούσω κάποιες σκόρπιες βεβαίως αλλά αρκετές για να μαντέψω το περιεχόμενο κάθε συζήτησης κουβέντες.. "Τα κατέστρεψαν τα καημένα τα παιδιά και φέτος.",  οι πικραμένοι και καταπονημένοι συγγενείς και φίλοι των υποψηφίων. "Μας κατέστρεψαν οι γ..δες. Που βγαίνει ο κάθε π..ρας και πάει να σώσει τη χώρα. Που ούτε τον εαυτό του δε μπορεί να κουμαντάρει.", οι λοιποί πικραμένοι. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο όλος σχεδόν ο κόσμος βιώνει τα ίδια ή τουλάχιστον παραπλήσια προβλήματα για τα οποία το μερίδιο ευθύνης του- αν μπορεί να δικαιολογηθεί τέτοιο- είναι απειροελάχιστο σε σχέση με το οικονομικό και όχι μόνο αδιέ3οδο στο οποίο εχούμε πλεον όλοι μας βρεθεί. Και κανείς απ' ότι φαίνεται δεν είναι σίγουρος για το τι πρέπει να γίνει, λιγότερο για το τι μπορεί να γίνει και ακόμη λιγότερο για το τι μπορεί ο ίδιος να κάνει.. Στα πρόθυρα λοιπόν εκλογών και πάλι έρχονται στο προσκήνιο τα διλλήματα και οι αμφιβολίες.. Γιατί ένα είδος ε3αναγκασμού είναι και το γεγονός ότι υπάρχουν πιθανότητες να μην σχηματιστεί και πάλι κυβέρνηση.. Ε3αναγκασμός που φροντίζουν να ενισχύουν εντέχνως τα ΜΜΕ, ο Τύπος και τα διάφορα πολιτικά και μη δημόσια πρόσωπα.. Διότι αν δεν θέσεις περιορισμούς στον εαυτό σου και ψηφίσεις κατά βούληση ίσως συμβάλλεις στο να μείνει μετέωρη η χώρα για ακόμη ενα επίπονο διάστημα.. Από την άλλη μπορείς να ενισχύσεις ένα από τα δύο (και πάλι!) κόμματα που είναι πιθανό να βγούν.. Κανείς μα κανείς όμως δεν είναι σε θέση να σου εγγυηθεί πως αύριο θα υπάρχει στο πολιτικό σκηνικό κάποιος που θα μπορεί να χειριστεί όχι αποτελεσματικά- κάνεις δεν περιμένει κάποιο αποτέλεσμα,κάποιο τέλος σε αυτή την κατάσταση- αλλά με τον βέλτιστο δυνατό τρόπο την παρούσα κρίση. Την οικονομική, γιατί τις υπόλοιπες κάνεις πέρα από εμάς τους ίδιους δεν είναι σε θέση να τις χειριστεί.. Και μέσα σ' όλα αυτά υπάρχουν και εκείνα τα κακόμοιρα τα παιδιά που εμ δεν 3ερούν τι θα τους 3ημερώσει εμ είναι υποχρεωμένα να μεταμορφώνονται σταδιακά σε ζόμπι, κατά την χιουμοριστικότερη έκφραση ρομποτάκια, σπαταλώντας έναν και πλέον χρόνο από τη ζωή τους παπαγαλίζοντας ανούσια κείμενα και θεωρίες που δεν έχουν στο παρόν αλλά δεν θα έχουν και στο μέλλον κανένα αντίκρυσμα στην καθημερινή τους ζωή απλά και μόνο για να διεκδικήσουν μια θέση στην ακαδημαική κοινότητα. Μια θέση ,δυστυχώς, χωρίς αντίκρυσμα το μέλλον της οποίας έχει επιπλέον επιβαρυνθεί από τις παρούσες κοινονικοπολιτικές συνθήκες. Γιατί καμία σημασία δεν δίνεται πλέον στην εκπαίδευση σε μια περίοδο που η ανάπτυξη, κυρίως μέσω αυτής, θα έπρεπε να έχει πρωτεύουσα σημασία. Γιατί πώς είναι δυνατόν για μια χώρα να ευημερήσει όταν διοικείται από ανθρώπους διεφθαρμένους και χωρίς ουσιαστική παιδεία ενω παράλληλα για τις ίδιες διοικητικές θέσεις προετοιμάζονται οι διάδοχοί τους ίδιοι κι απαράλλαχτοι. Χωρίς κανένα ίχνος πολιτισμού, χωρίς σεβασμό στον συνάνθρωπο και χωρίς καν τη φιλοδο3ία να προοδεύσουν! Τέτοια παραδείγματα υπανθρώπων βλέπουμε καθημερινά και θεωρώ εντελώς περιττό να περάσω σε εκτενέστερες περιγραφές. Είναι άλλωστε και οι μόνοι που προβάλλονται συστηματικά.

Δεν σκόπευα να δώσω στο κείμενο τη συγκεκριμένη μορφή ούτε το συγκεκριμένο περιεχόμενο. Άλλωστε είμαι ίσως το λιγότερο κατάλληλο άτομο για να κρίνει την κοινωνικοπολιτική κατάσταση της χώρας και όσα εχω πεί είναι μόνο όσα μπορώ να δω γύρω μου. Με λύπη μου όμως κι αγανάκτηση έμαθα για το αισχρό περιστατικό που διαδραματίστηκε σήμερα το πρωί σε εκπομπή της τηλεόρασης και απογοητεύτηκα και αναστατώθηκα και απελπίστηκα και τρόμα3α και οργίστηκα διπλά από πριν. Πού πάμε???