Εμπνευσεις Μιας Μελλοντικης Ποιητριας.. (by Μαργιαννα Τζινη)

Κάποτε περιτριγυρνούσα σε ένα σκοτεινό δάσος.
Κάποτε η ομίχλη με έπνιγε και η λάσπη έσβηνε τα βήματά μου.

Κανείς δεν ενδιαφερόταν,
κανείς δεν με αναζητούσε,
μόνο οι γλυκοί οιωνοί του θανάτου..

Στα μαύρα φτερά τους είδα την ελπίδα..
Στην στριγκιά λαλιά τους άκουσα την πιο γλυκιά μελωδία
και τα μαύρα υγρά μάτια τους καθρέφτισαν τα ουράνια αστέρια.

Σαν όνειρο που τώρα αχνά το θυμάμαι
τόσο μακριά και τόσο κοντά
είδα το χαμόγελό σου, ζεστό, απαλό..
σαν χάδι της σελήνης..

Μόνο για σένα πάλεψα στο βαθύ πνιχτό σκοτάδι,
μόνο για σένα έδωσα και την τελευταία μου πνοή στο βαθύ..
στο αβάσταχτο σκοτάδι..
για σένα..όνειρό μου..

"Είμαστε φτιαγμένοι από την ύλη που είναι φτιαγμένα τα όνειρά μας ¨" Ελύτης