~Τάσεις Φυγής~

Ένα τρένο για κάπου μακριά..

Σόδομα και Γόμορρα..

Μπορεί να μην κυλιόμαστε "στο λάκκο της ακολασίας μακριά από το δρόμο του θεού, οδεύοντας προς την καταστροφή" με τη βιβλική έννοια αλλά σίγουρα βρισκόμαστε σε ηθικό, κοινωνικό και μη μιλήσω για το οικονομικό καλύτερα τέλμα... Για ακόμη μια φορά λοιπόν τραγικές στιγμές της ιστορίας αναβιώνουν, και χωρίς τη δική μας πρωτοβουλία, για να μας θυμίσουν πως πάνω απ΄ όλα έχουμε χάσει το σεβασμό προς τον εαυτό μας και το σεβασμό προς τον κόσμο γύρω μας... Μπορεί τα Σόδομα και τα Γόμορρα να μην ήταν παρά μια ακόμη ιστοριούλα της αγίας γραφής με μόνο ίσως σκοπό να καθιερώσει τον φόβο θεού αλλά παρουσίαζε ένα γεγονός που στα δικά μας δεδομένα αποδεικνύεται πέρα για πέρα αληθές.. Μία προς μία οι κοινωνίες γύρω μας καταρρέουν με κάθε δυνατό τρόπο και οι επιφορτισμένοι με την ευθύνη της αναστήλωσης τους καταφεύγουν σε πρόχειρες λύσεις στήρι3ης, και καλά, της οικονομίας (αφού αυτό άλλωστε είναι και το μείζον πρόβλημα του κόσμου) που μόνο να διατηρήσουν και να παρατείνουν το πρόβλημα μπορούν..  Σε καιρούς αναταραχών εστιάζουν στην προβολή των εαυτών τους σε ρόλο Μεσσία διατεινόμενοι πως έχουν τη δύναμη να χαρίσουν στον κόσμο απλόχερα το θαύμα που περιμένει.. Το θαύμα δεν είναι η λύση, δεν είναι καν αυτό που ο κόσμος επιθυμεί.. Δεν θα κάνει τη ζωή μας καλύτερη η εναλλαγή πολιτικών προσώπων στην ε3ουσία.. Δεν θα κάνει τη ζωή μας καλύτερη η ε3υγείανση του τραπεζικού συστήματος.. Και σε καμία περίπτωση δεν θα κάνει τη ζωή μας καλύτερη μια "βελτιωμένη" έκδοση της χώρας-αυτή χωρίς τον "3ένο δάκτυλο" να επηρεάζει την ευημερία και την απόλυτη ευτυχία μας με κανένα τρόπο..
Όσο σε εθνικό επίπεδο ασχολούμαστε με τα μικροπροβλήματα της πολιτικής σκηνής υπάρχει κόσμος που πεθαίνει στους δρόμους.. Και δεν μιλάω μόνο για όσα βλέπεις μέσα από το γυαλί.. Δεν πέθαναν μόνο οι πέντε άνθρωποι που έβγαλαν στις ειδήσεις.. Δεν είναι δυστυχισμένοι μόνο οι δέκα άνθρωποι που βγήκαν και μίλησαν στην τάδε εκπομπή.. Δεν είναι λίγοι! Λίγοι είναι αυτοί στους οποίους στηρίζουμε κάθε ελπίδα μας αντί να προσπαθούμε πραγματικά να βρούμε μια λύση.. Γιατί δεν χρειάζονται ολα τα προβλήματα ε3ειδικευμένες γνώσεις για να λυθούν.. Και γιατί και για όσα χρειάζονται υπάρχουν άνθρωποι κατάλληλοι να τις δώσουν και σε θέσεις εκτός πολιτικής..
Και η κρίση η δική μας είναι ακόμη στην αρχή.. Υπάρχουν κι άλλα μέρη στον κόσμο, κι άλλοι άνθρωποι που υποφέρουν όσο εμείς κι ακόμη περισσότερο.. Κι είναι πολλοί..
Μπορεί να μην έχουμε την δυνατότητα- εγώ σαν Ελένη κι εσύ που διαβάζεις τώρα αυτό το κείμενο-  να αλλά3ουμε την κατάσταση στον κόσμο, να σταματήσουμε τον πόλεμο ή να σώσουμε όλους τους δυστυχισμένους του πλανήτη αλλά σίγουρα κάτι μπορούμε να κάνουμε..  Κάτι μπορούμε να κάνουμε για τον διπλανό μας που υποφέρει, ενώ θα συζητάμε και θα σκεφτόμαστε και θα οργανωνόμαστε για να αντιμετωπίσουμε, μόνοι και όλοι μαζί, με τη δική μας δύναμη την κρίση που κανείς άλλος δεν φαίνεται πρόθυμος να αντιμετωπίσει.. Δεν έχουμε τιποτα να χασουμε!

~By The Sea~ (Ή Άλλο Ένα Παραμύθι...)

Γιατί τα σύννεφα είναι 3εφτισμένα παραμύθια,

Και στα όνειρά σου όταν έρχονται, αλήθεια,

Πώς το τολμάς κι αμφισβητείς;

Την υλική τους ε3ουσία 

Μες στην αέρινη ουσία

Που ποτέ δεν θα γευτείς..

Πως είναι κόσμοι μαγικοί μισοσβησμένοι

Και μια ματιά σου ο καθείς τους να προσμένει
Για ν' ανταποκριθεί στο ρόλο

Που είναι ταγμένος για να παί3ει

Πριν ο αέρας τον κουρσέψει

Κι αυτό είναι όλο...

Και 3αφνικά όλη η ουσία 

Πνιγμένη μες την προδοσία 

Αγωνιά μα και παγώνει

Στου πορθητή της την πνοή

Μια τελευταία προσευχή

Στάσου, νυχτώνει...

Και 3εγλιστά στην ησυχία 

Μα με του ανέμου τη θυσία 

Κάπου μακριά ψάχνει να βγει

Άγνωστους κόσμους να μαγέψει

Και στις ψυχές να τα3ιδέψει

Ξάφνου, σιγή...