On The Road..

Feels like September all over again.. Ξαναζείς την αρχή και αναζωογονείσαι. Τα3ιδεύεις στο χώρο, και στο χρόνο παράλληλα, γιατί τί άλλο να κάνεις κοιτάζοντας τα τοπία να σε προσπερνούν; Εσύ πας μπροστά κι εκείνα σε γυρίζουν πίσω. Εκεί από όπου φεύγεις, γιατί, παραδέ3ου το, δεν το 'θελες. Κι όσα κι αν σου προσφέρει ο χρόνος μπροστά, πάντα θα υπάρχει κάτι πίσω που χάνεις. Α3ίζει, όμως, αφού κυνηγάς όσα σε γεμίζουν.

Και γυρίζεις πίσω. Κι ο χρόνος σταματάει σ'έναν χρόνο 3ένο κι απόμακρο. 'Εναν τόπο που μοιάζει μακρινός. Άλλος απ' αυτόν που ή3ερες. Το νιώθεις πως είναι πολλά αυτά που σε δένουν μαζί του. Σου παίρνει, όμως, λίγο καιρό να τα θυμηθείς. Και δεν είναι πως δε σ' αρέσει. Είναι που διχάζεσαι. Και που κάποιος άλλος κρατάει την ψυχή σου κάπου στην άκρη του κόσμου. Και νιώθεις χαμένος. Και στάσιμος. Σαν να μη ζεις πια. Σαν να κυλάει η καθημερινότητα λίγο πιο αργά απ' ότι τα υπολόγιζες.

Εγώ κι ο Vivaldi..

note: Παρακάτω παρατίθεται η δική μου άποψη για τις 4 εποχές απέναντι στου μέγιστου Antonio.

~Winter nights~

    Snow is falling..

Κρύο. Ψυχρό, παγωμένο,διαυγές και καθαρό κρύο. Απ΄ αυτό που βλέπεις την ανάσα σου σαν μηχάνημα παραγωγής 3ηρού πάγου σε υπερλειτουργία. Κι απ΄αυτό που σου παγώνουν τα δάχτυλα και κοκκινίζουν και δεν μπορείς να πιάσεις ούτε το φερμουάρ του μπουφάν σου να το κλείσεις. Και παγώνεις ολόκληρος. Κι όταν είσαι έ3ω θέλεις μόνο μια ζεστή σοκολάτα , μια κουβέρτα και μια κλειστή αεροστεγή μπαλκονόπορτα ανάμεσα σ΄εσένα και τον υπόλοιπο κόσμο. Κι όταν είσαι μέσα κάνεις όνειρα για παιχνίδια στο χιόνι και βόλτες δίπλα στη φουρτουνιασμένη θάλασσα. Κι όταν βγαίνεις έ3ω τα 3εχνάς.

Και ο χειμώνας του Vivaldi

~Spring Breeze~

    Free at last..
Πάρε χρώμα απ' τις πληγές σου, ντυσου κόκκινα.. Και κάπως έτσι μυριζει η άνοι3η.. Ελευθερία.. Ήλιο και καθαρό αέρα.. Αυτό που ότι και να έχεις να κάνεις, πάντα θα υπάρχει λίγος χρόνος για μια βόλτα να 3εσκάσεις.. Και που εσού θέλοντος και μόνο (μια που η συγκατάθεση του καιρού είναι εύκολη υπόθεση) πας και καμιά εκδρομούλα στις Κυριακάτικες ε3οχές.. Πράσινα λιβάδια και κόκκινες παπαρούνες λοιπόν..

Και η άνοι3η του Vivaldi

~Summer love~

    Γιαούρτι με καρότο

Έ3ω κάνει ζέστη. Πολλή ζέστη. Αποπνικτική ζέστη. Και βράδιασε. Ο ήλιος έχει χαθεί για τα καλά. Από τα πρώτα καλοκαιρινά βράδια. Με τη ζέστη της ημέρας που πέρασε. Τη σιωπή της νύχτας που έρχεται. Και την υγρασία της θάλασσας. Ή μήπως τη σιωπή της θάλασσας και την υγρασία της νύχτας που έρχεται; Όχι, αυτό ακούγεται τρομακτικό..

Και το καλοκαίρι του Vivaldi

~The Fall~

    Του φθινοπώρου τα φιλιά

Αααααααχ... Μακρόσυρτο κι ανακουφιστικό όσο και οι 10 βαθμοί μείον στο θερμόμετρο της βεράντας. Όσο και το αεράκι που φυσάει που και που και ισορροπεί την κατάσταση. Κι ας μαζεύονται σύννεφα, Κι ας είναι να βρέ3ει αύριο. Εγώ σήμερα θα πάω βόλτα. Όλη μέρα. Μπορεί κι όλη νύχτα. Και θ΄ ακούω τα πουλιά που τιτιβίζουν και το κυματάκι που σκάει στο λιμάνι. Και θα κοιτάω και τον ουρανό να βρω τ΄αστέρια που έβλεπα χτες και δεν θα τα βρίσκω.

Και η άποψη του Vivaldi