Ποτέ άλλοτε δεν αισθάνθηκα ξανά τόσο επιτακτική την ανάγκη να βρω μέσα μου μια δύναμη να με κινεί. Και τώρα που ψάχνω χωρίς αποτέλεσμα είμαι έτοιμη να στρέψω αυτή μου την αναζήτηση και σε άλλα, έξωθεν, μονοπάτια. Τη γαλήνη που συνάντησα σε προαύλια ναών και μοναστηριών δεν τη συνάντησα αλλού. Μήτε σε τόπο, μήτε σε άνθρωπο. Δεν μπορώ να πω με σιγουριά αν η ηρεμία αυτή απορρέει, με κάποιον τρόπο, από πνευματικότητα του χώρου ή από τη μυστικιστική διάθεση που προκαλεί. Ίσως, βέβαια, προκύπτειαπλάαπό το τοπίο. Δεν είναι λίγο άλλωστε. ένας περιορισμένος χώρος μέσα στη φύση ή κοντά σε κτίρια παλιάόσο και το τοπίο που τα περιάλλει. Αρκούν, νομίζω, να σε βοηθήσουν να συγκεντρώσεις τη σκέψη σου. Και αυτό είναι ακριβώς αυτό που χρειάζομαι; να βρεθώ λίγο μακριά απο περισπασμούς και να αφοσιωθώ σε μένα, στο μέσα μου, στο θεό μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου