Δέσμια των παθών μου, λοιπόν..

Να σωπαίνω εκεί που θα 'πρεπε να φωνά3ω..
Να χαμογελάω συγκαταβατικά καθώς τα μάτια μου θολώνουν..
Να μην μπορώ να σε κοιτά3ω στα μάτια και, γι'ακόμα μια φορά να σου πω πως σ'αγαπώ. Χωρίς εσύ να με πιστεύεις..
Και να μη μπορώ να 3εκολλήσω το βλέμμα μου από πάνω σου, πίσω από τα σκούρα μου γυαλιά..
Και να χαμογελάω χωρίς λόγο..
Κι όταν είμαι μαζί σου να χάνομαι..
Κι όταν δεν είμαι να μου λείπεις..
Και να ζαλίζομαι όταν χαμογελάς..
Και να με κάνεις ευτυχισμένη με κάθε σου βλέμμα..

Και να μην μπορώ να το φωνά3ω..