Ξανά

Σύννεφα.
Καθαρή και στέρεη ατμόσφαιρα.
Κι η θάλασσα.
Άνοι3η στο άγγιγμά σου..
Φως πίσω από τα σύννεφα.
Κι η θάλασσα καθρέφτης.
               Της ψυχής μου.
Καθαρή. Μα και άδεια.
Άνοι3η. Μα και άδεια.

Να ζητώ τη γαλήνη,
        μα η σελήνη να μ' απογοητεύει.
Είναι λίγη πια.
        Κενή.
Το φως της θαμπό πίσω από τα 3εφτισμένα σύννεφα.
      Και λίγο.
Ανίκανο να φωτίσει τις στιγμές.
  Αυτές που πέρασαν κι αυτές που θα 'ρθουν.

Το τώρα μόνο μισοφαίνεται.
    Κι αυτό γιατί δεν υπάρχει σκοτάδι.
    Μονάχα το χάδι.
             Το δικό σου.
    Το δικό σου και της θάλασσας.