-

Και 3αφνικά 3υπνάς κάποια στιγμή και συνειδητοποιείς πως ο κόσμος γύρω σου καίγεται κι εσύ έχεις τόσο απορροφηθεί από την καθημερινότητα σου που δεν άκουσες την έκρη3η. Ασχολείσαι με τα χίλια δυο προβλήματα που προκύπτουν το ένα μετά το άλλο και στον αγώνα σου να τα λύσεις απλά για να έχεις αργότερα χρόνο να σκεφτείς και να δράσεις για τον εαυτό σου και για τους άλλους τελικά καταλήγεις να μην έχεις χρόνο. Και όλα όσα δε σ' αφήνουν να τα αφήσεις και να κάνεις κάτι που στην πραγματικότητα επείγει πολύ περισσότερο λειτουργούν μέσα σου ως ισχυρότατος μηχανισμός αποπροσανατολισμού! Κι όσο θέλεις και προσπαθείς να είσαι εκεί για τις ε3ελί3εις, 3αφνικά κι εντελώς αναπάντεχα χάνεσαι στον μικρόκοσμο σου και απλά απέχεις από όλα. Όλα όσα σε αφορούν και θα πρεπε να σε ενδιαφέρουν. Όλα αυτά με τα οποία θα έπρεπε ν' ασχολείσαι πρώτα απ' όλα γιατί  είναι εκείνα που θα σου ε3ασφαλίσουν την καθημερινότητα που θεωρείς δεδομένη όσο καιρό εθελοτυφλείς. Κι όσο οι ε3ελί3εις της δικής σου ζωής τρέχουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα και σε προσπερνούν προσπαθείς να μπείς στο ρυθμό τους αλλά μάταια. Θα ε3ελίσσονται πάντα γρηγορότερα από οτι μπορείς να παρακολουθήσεις. Και το μόνο που μπορείς να κάνεις τελικά είναι να τις καθορίσεις, έστω στο μικρό ποσοστό που έχεις τη δυνατότητα 3επερνώντας την εμμονική σου προσκόλληση στα μικρά της καθημερινότητάς σου. Μετέφερε απλά το "Θα λυθεί κι αυτό στον καιρό του" από τα μεγάλα και επείγοντα που το χρησιμοποιείς για να καλύψεις τον εαυτό σου, στα πραγματικά μικρά (ίσως όχι ασήμαντα για σένα) και λιγότερο επείγοντα να λυθούν θέματα.

 Μπορεί όλα αυτά να ακούγονται τρομακτικά, υπερβολικά ή βεβιασμένα, δεν 3έρω, κρύβουν όμως την αλήθεια πίσω από τις λέ3εις που όλοι φοβόμαστε να δούμε.

 Ίσως και να 'χουν δίκιο..